ที่พักสบายทำให้พวกเราตื่นกันตะวันสายโด่ง ตาลีตาเหลือกรีบไปกินหมู่ย่างเมืองตรังกันในเมือง ช่วงที่กินหมูย่างก็ชั่งใจว่าจะไปไหนต่อดีระหว่างเทือกเขาบรรทัด
เขตติดต่อระหว่างตรัง กับพัทลุง หรือว่าจะไปทางนครศรีธรรมราชกันดีถ้าไปในทางเลือกแรก ซึ่งเป็นที่ที่ผมอยากไปเยือนอีกสักครั้ง แต่ต้องยืดระยะเวลาการท่อง
 
เที่ยวในครั้งนี้ออกไปอีก 1-2 วัน เป็นอย่างน้อย ถ้าเป็นทางเลือกที่สองก็เป็นการบ่ายหน้ากลับบ้าน .....ในที่สุดเมื่อนึกถึงงาน
(เงิน) สำคัญที่รอผมอยู่ข้างหน้าก็ทำให้ผมต้องตัดสินใจเลือกทางเลือกที่สอง....
ทางเลือกที่สองจุดมุ่งหมายของพวกเราอยู่ที่อุทยานแห่งชาติเขาหลวง จ.นครศรีธรรมราช ...งานนี้ผมหลงเข้าไปในกิ่ง
อำเภอนบพิตำ คนละฟากกับอุทยานแห่งชาติเขาหลวง ซึ่งอยู่ที่อำเภอลานสะกา ทำให้เสียเวลาไปนานโข ในระหว่างทางก็
มีน้ำตกให้แวะมากมาย แต่ระยะทางที่เข้าไปค่อนข้างไกลเลยไม่ใส่ใจที่จะแวะ พอจับเส้นทางถูกก็มุ่งหน้าสู่"น้ำตกพรหม
โลก"ของอุทยานแห่งชาติเขาหลวง ถึงอำเภอลานสะกา มีป้ายบอกไปน้ำตกแห่งหนึ่งผมจำชื่อไม่ได้ ผมแวะเข้าไปแต่ก็หา
ทางเข้าไม่พบเลยต้องรีบกลับออกมาเพื่อมุ่งหน้าสู่น้ำตกพรหมโลก คราวนี้หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องเข้าไปชมความงาม
ของน้ำตกแห่งนี้กันให้ได้เพราะครั้งก่อนที่มาเราเข้าไม่ได้เนื่องจากมีน้ำป่าไหลลงมาจากภูเขา เราจึงได้แค่ยืนดูน้ำป่าที่ไหล
หลากอย่างน่ากลัวที่บริเวณทางเข้าน้ำตก ผมยังจำได้บริเวณที่ผมยืนดูน้ำป่าเคยมี เฟินหลังสวน ขึ้นอยู่ที่โขดหินริมน้ำอย่าง
หนาแน่น แต่ตอนนี้ไม่มีเหลือเลยครับ...ในที่สุดเมื่อถึงทางเข้าน้ำตกเราก็ผิดหวังอีกเป็นคำรบที่สองเพราะน้ำตกที่นี่เปิด
 
  ให้นักท่องเที่ยวเข้าแค่เวลา 16.00 น. พวกเราไปถึง 15.45 น. อีกแค่ 15 นาทีเท่านั้นเอง บุญไม่ถึงกับน้ำตกแห่งนี้จริงๆ มาสองครั้งแล้วก็ยังไม่เคยเข้าถึง...
.แต่ก็ใช้จะหมดหวังกันซะทีเดียว เราแวะข้างทางที่เป็นสวนผลไม้ของชาวบ้านก่อนถึงด่านตรวจของอุทยานฯ อาบน้ำจากลำธารที่ไหลมาจากน้ำตกพรหมโลก
ก่อนอาบน้ำผมเดินดูเฟินบริเวณนั้นแล้วก็ ไม่ผิดหวังครับ เฟินที่เห็นกันจนเป็นเรื่องธรรมดาของทางภาคใต้เราคือ เฟินหางนกหว้า ที่เกาะอยู่ตามโขดหิน และ
ต้นไม้ในที่ร่มครึ้ม เฟินอีแปะ ที่พอมีให้เห็นพอประมาณ เฟินกนกนาร ี ที่มีสีฟ้าสดใสที่พบได้ดาษดื่นทั่วภาคใต้....ผมพยายามเดินหา เฟินหลังสวน หลังจาก
ผิดหวังจากจุดที่เคยพบ .....มันต้องมีหลงเหลือบ้างซิน่า ผมคิดในใจ และอยากเห็นมันอีกสักครั้ง เดินหาอยู่สักครู่ก็พบเข้าจนได้จริงๆ มีใบอยู่ 2-3 ใบ เหง้าที่
เลื้อยอยู่ก็ไม่ยาวนัก จะอยู่รอดอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ถ้าในชีวิตนี้ผมมีโอกาสได้มาที่นี่อีกผมจะมาดู ณ จุดนี้ว่ามันยังอยู่ดีมั้ย ผมข้ามลำธารไปอีกด้าน ที่นั่น เฟิน
มะขามหางปลา
ขึ้นอยู่เป็นดง...เล่นน้ำกันจนตะวันลับเหลี่ยมเขา พวกเราก็รีบไปหาที่จะพักผ่อนกันคืนนี้ ขับรถวนเวียนแถวๆ อำเภอท่าศาลา เข้าไปหาที่พักที่
ี่หาดสระบัว หาที่พักที่น่าจะนอนพักผ่อนอย่างมีความสุขไม่ได้จริงที่นี่ส่วนใหญ่มีแต่โรงแรมม่านรูด แต่ในที่สุดพวกเราก็ได้ที่พัก เป็นที่พักที่สุดแย่อีกหนึ่ง
คืนที่เราพบเจอ ที่จริงแล้วพวกเราไม่อยากพักที่นี่ แต่พวกเราเหนื่อย และอ่อนล้ากันมากแล้ว จึงจำเป็นต้องหยุดการเดินทางในวันนี้เพียงเท่านี้....